از مصطفی الیاسیان
همانطور كه میدانيم، آلمان با طبيعت خيره‌كننده، معماری منحصربه‌فرد، جشنواره‌های فرهنگی متنوع، غذاهای لذيذ و شيرينی‌های كم‌نظيرش يکی از محبوب‌ترين مقاصد گردشگری در جهان به شمار می‌آيد. شايد همين تصوير مثبت باعث شده باشد كه «شيرينی آلمانى» در ايران با احساسات و خاطرات خوش همراه شود
در ميان شيرينی‌های متنوع ايرانى، شيرينی موسوم به شيرينیآلمانى جايگاه ويژه‌ای در دل بسياری از ايرانی‌ها دارد. اين شيرينی به شكل دايره‌ای و لطيف است، از دو بيسكويت تشكيل می‌شود كه در ميان آن لايه نازكی از مربا (اغلب مربای آلبالو يا توت‌فرنگی) قرار دارد. نيمه‌های آن معمولاً به دو رنگ متفاوت – روشن و شكلاتی – ديده می‌شوند و برای بسياری يادآور دوران كودكی و جشن نوروز هستند
در حقيقت، اين شيرينی بافتی نرم دارد و به دليل استفاده از گلاب و زعفران، عطر و طعمی شبيه بسياری ديگر از شيرينی‌های سنتی ايرانى پيدا می‌كند. با اينحال، تفاوت اصلی آن در سبكی و لطافت خاصی است كه آن را از ساير شيرينی‌های قنادی ايران متمايز می‌كند
نكته جالب آن است كه اين «شيرينی آلمانى» در خود آلمان تقريباً ناشناخته است. در قنادی‌های آلمان با اين نام وجود ندارد و به نظر می‌رسد كه تنها از سبك شيرينی‌های اروپايی الهام گرفته باشد. بيشترين شباهت آن شايد با شيرينی سنتی كريسمس در جنوب آلمان به نام Spitzbuben باشد. شايد در زمان‌های گذشته نانوايان يا قنادان اروپايی نمونه‌ای مشابه از اين شيرينی را به ايران آورده‌اند كه سپس در ايران دگرگون شده و به احترام آلمان اين نام را گرفته است
امروز «شيرينی آلمانى» بخشی ثابت از فرهنگ شيرينی ايران است. شايد نامش بيگانه باشد – اما طعم آن برای بسياری آشنا و سرشار از خاطرات خوش است
tun25041801