نويسنده: مصطفی الیاسیان
در ایران، کردستان، تاجیکستان و افغانستان مردم امسال در ۲۰ مارس آغاز بهار و شروع سال نو را جشن می‌گیرند. این جشن که قدمتی بیش از ۲۵۰۰ سال دارد، به مدت ۱۳ روز ادامه دارد. مردم با آیین‌های خاصی بهار و سال نو را خوش‌آمد می‌گویند.
آتش به عنوان نماد عشق و روشنایی
یکی از این آیین‌ها خانه‌تکانی بزرگ است. تمام خانه گردگیری شده و همه چیز شسته و تمیز می‌شود. برخی حتی وسایل جدیدی برای خانه می‌خرند.
یکی از رسوم قدیمی روشن کردن آتش است. این کار در شامگاه آخرین چهارشنبه پیش از سال نو انجام می‌شود. آتش نمادی از شادی، عشق، روشنایی و سرزندگی است. این شب به «چهارشنبه‌سوری» معروف است. مردم به نوبت از روی هفت آتش کوچک می‌پرند و میخوانند: «سرخی تو از من، زردی من از تو». هدف از روشن کردن آتش، کسب نیرویی تازه برای غلبه بر نگرانی‌ها است.
در این مراسم، «حاجی فیروز» نقش مهمی دارد. او با لباس قرمز خود چند روز قبل از سال نو، در کوچه‌ها با آواز و رقص، آمدن بهار و سال نو را اعلام می‌کند. مردم آن‌قدر از این خبر خوشحال می‌شوند که او را با پول و هدایایی غرق می‌کنند.
هفت‌سین
یکی دیگر از رسوم اصلی، «هفت‌سین» است که به معنای „هفت س“ است. هفت چیز که با حرف «س» شروع می‌شوند روی سفره‌ای قرار می‌گیرند. این‌ها عبارتند از: سنجد (نماد استقامت)، سیب (نماد سلامتی و عشق)، سبزه (نماد شادی و نشاط)، سکه (نماد ثروت)، سیر (نماد مراقبت و توجه)، سرکه (نماد پذیرش مشکلات)، سماق (نماد صبر).
هدایا و همبستگی
مهم است که خود را تمیز کرده و لباس‌های نو برای سال نو بپوشید. چون مردم بر این باورند که نباید سال نو را با لباس‌های کهنه آغاز کرد.
هدیه دادن یکی از زیباترین رسوم است. والدین و پدربزرگ‌ها و مادربزرگ‌ها به فرزندان و نوه‌های خود هدیه می‌دهند – معمولاً به شکل پول.
دید و بازدید نیز یکی دیگر از رسوم است. جوان‌ترها به دیدار بزرگ‌ترها می‌روند. همچنین خانواده‌ها و دوستان از سال نو به‌عنوان فرصتی برای دیدار با یکدیگر استفاده می‌کنند. هنگامی که همدیگر را می‌بینند، به هم می‌گویند «عید شما مبارک». به این معنا که «سال نو مبارک». آن‌ها برای یکدیگر سلامتی، شادی و موفقیت در سال جدید آرزو می‌کنند.
پایان جشن در طبیعت
جشن نوروز با «سیزده به در» به پایان می‌رسد. به معنای روز سیزدهم جشن. ایرانیان باستان سال نو را به مدت ۱۲ روز جشن می‌گرفتند، چون سال ۱۲ ماه دارد. در روز سیزدهم جشن نوروز، که روزی بسیار زیبا است، خانواده‌ها به دشت و صحرا می‌روند، جایی که جویبارها جاری است. آن‌ها جشن می‌گیرند، آواز میخوانند و از خداوند میخواهند که سال نو با بارش فراوان باران برکت یابد. با این روز، جشن نوروز به پایان می‌رسد.
tun25031801